Μεγάλός/η να γίνεις με άσπρα μαλλιά και όλοι να λένε να ένας/μια σοφός/ή (gr)

Το ελληνικο ευχετήριο τραγουδάκι γενεθλίων, μου έφερε στο μυαλό την «Ιθάκη» του Κ. Καβάφη 

... Πάντα στον νου σου να ’χεις την Ιθάκη. 
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
 Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου. 
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί, 
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, 
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. 
Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι. 
Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο. 
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. 
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. 
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, 
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν. 

Πόση αλήθεια κρύβεται σε αυτά τα λόγια; Πόσο αγωνιούμε, όλη μας την ζωή να προλάβουμε να φτάσουμε την «Ιθάκη», και όταν κατά κάποιο τρόπο νομίζουμε πως την φτάσαμε δεν θυμόμαστε το ταξίδι. Δεν σταματήσαμε στο δρόμο… 

Και πόσο πάλι προσπαθούμε να φτάσουμε την Ιθάκη μας, μέσω μιας συγκεκριμένης πορείας, που έχουν συνήθως προδιαγράψει άλλοι για εμάς, προκειμένου να αποφύγουμε ανέμους και φουρτούνες, κάνοντας το ταξίδι ασφαλές και σίγουρο αλλά με μειωμένες ευκαιρίες για προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη. 

Οι άνεμοι και οι φουρτούνες σμιλεύουν την ψυχή μας. Η αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων, μας κάνει ανθεκτικούς και πολυμήχανους, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι, πως μας διδάσκει την αξία της επιμονής, την ενσυναίσθηση, την συμπόνια και την εκτίμηση για τις απλές καλές στιγμές. 

Η πλεύση σε δύσκολα νερά μας οδηγεί εντέλει στην αυτογνωσία, ώστε δικαίως κάποτε να ακούσουμε, με δάκρυα χαράς, « ... να ένας σοφός».